Początki tańca jazzowego sięgają XIX, a nawet XVIII wieku. Prawdziwe zainteresowanie nastąpiło jednak po I wojnie światowej. W początkowej formie był narzędziem odreagowania, gdyż pozwalał na pozbycie się złych emocji. Nastąpiła istna rewolucja, gdyż pojawiło się coś nowego i niesamowitego w tańcu towarzyskim. Jazz dance przechodził przez różne fazy i przeobrażenia. Skupiał na sobie coraz większą uwagę tancerzy klasycznych, czego efektem było połączenie stylu tańca współczesnego, baletu oraz jazzu oczywiście. Wszelkie granice między tymi gatunkami zaczęły się zacierać. W latach 70. I ery disco taniec jazzowy stał się bardziej dynamiczny i szalony. Później wpływ miał także break dance oraz hip hop. Jazz dance jest obecnie bardzo popularny w naszym kraju. Liczą się przede wszystkim trzy rzeczy, po pierwsze technika, po drugie technika i po trzecie technika. Swoją rolę odgrywają oczywiście emocje. Jazz jest oparty na idei baletu. Charakterystyczne są izolacje i kontrakcje. Zaraz po balecie jest to jedna z najtrudniejszych technik tanecznych i wymaga ciężkiej pracy każdego tancerza.
Taniec współczesny opiera się na idei baletu. Nacisk kładzie jednak na pokazanie emocji danego tancerza. Bowiem tańcząc można przekazać innym swoją historię, podzielić się smutkiem, bądź radością za pomocą tanecznych ruchów. W tym stylu główną role gra przede wszystkim grawitacja, oddech i ciężar ciała. Ci ciekawe, tutaj nie ma takich ograniczeń jak np. w balecie. Początki tańca współczesnego przypadają na przełom XIX i XX wieku jako odłam baletu, z tą jednak różnicą, że nie było oczywiście sztywnych reguł tańca klasycznego. Korzenie sięgają wprawdzie Europy, ale w 1930 roku opanował już USA. Taniec współczesny jest mieszanką różnych stylów, takich jak: modern dance, taniec nowoczesny, taniec jazzowy. Dopatrzeć się można także ruchów rodem z tańca towarzyskiego, a także akrobatyki. Nie da się jednak ukryć, że głównym źródłem jest balet, a więc takie elementy jak plié, grand plié, pique, fouetté występują często. Co ciekawe, we współczesnym stylu technika nie gra tak istotnej roli jak w klasycznym, ponieważ uczucia i emocje są na pierwszym miejscu. Widać tu bardzo wyraźnie, że każdy dobry tancerz powinien tez umieć grać. Taniec współczesny cały czas się rozwija. Aż trudno uwierzyć, że kiedyś zrzucenie baletek i wystąpienie boso było wielką sensacją, podczas gdy dzisiaj tańczy się w większym negliżu i nikogo to nie dziwi.
Dancehall to bardzo żywiołowy taniec, który działa na zmysły i budzi wszystkie żądze. Dużo w nim seksu i energii. Wywodzi się z Jamajki i stanowi odmianę klasycznego reggae, ale jest zdecydowanie szybszy. Staje się coraz bardziej popularny w naszym kraju, co da się zauważyć na dyskotekach. Porywa nas i zmusza do gorących ruchów. Na Jamajce rozpowszechniło się wyrażenie „Dancehall Queen” oznaczające po prostu kobiety, które tańczą najbardziej seksownie. Urządzane są również zawody, na które przyjeżdżają ludzie z całego świata.
Bachata to taniec pochodzący z Dominikany wyróżniający się niezwykłą zmysłowością. Z tego właśnie powodu popularny jest szczególnie wśród zakochanych. Nie każdy wie, że wymyślili go służący, którzy śpiewali piosenki do tej muzyki na koniec dnia. Muzyka płynęła ze zwykłych instrumentów, często nie będących muzycznymi. Brało się to, co było pod ręką. Teraz najczęściej używa się gitary elektrycznej. Bachatę tańczy się bardzo blisko, tułowia partnerów prawie przylegają do siebie. Mamy do czynienia z charakterystycznymi ruchami bioder i ciekawymi figurami. Sam krok podstawowy jest bardzo zmysłowy. Samo słowo bachata oznacza dobrą zabawę i imprezę, choć są tacy w niektórych częściach Dominikany, którzy twierdzą, że tym mianem określa się również śmieci.
Taniec brzucha jest coraz bardziej popularny w naszym kraju. Powstaje coraz więcej miejsc, gdzie można się go uczyć. Belly dance pochodzi z Afryki Północnej. Nie tańczy się go w parach, ponieważ cała magia bierze się z uwodzicielskich i seksownych ruchów tancerek. Ciekawe jest to, że taniec ten wykorzystuje elementy z baletu. Bardzo znany jest ruch bioder zwany shimmy polegający po prostu na drżeniu ciała.
Taniec orientalny jest pełen gracji i wdzięku. Charakterystyczne są tańce w kręgu, liniowe albo związane z odmianami religijnymi. Tani go ten uprawiają nie tylko kobiety ale również mężczyźni. Bardzo dużo jest rytmów i niełatwo się ich nauczyć. Najlepiej zacząć od słuchania muzyki orientu, a dopiero potem podjąć próby opanowania kroków.
Taniec klasyczny wywodzi się z tańców dworskich, kiedy to popularne były kombinacje kroków pochodzących z basse dance, pawany i menueta. Suknie kobiet były wtedy inne, to znaczy przede wszystkim dłuższe i cięższe przez co ruchy tancerki były ograniczone. Podskakiwali więc tylko mężczyźni. W okresie romantyzmu kobiety uprawiające balet nosiły baletki zwane pointami. Mogły dzięki nim wspinać się na czubki swoich palców.
Salsa po hiszpańsku oznacza sos albo smak, czy styl. Narodziła się w latach 1940-1970 z fuzji rytmów afrokubańskich i karaibskich. Była tez pod ogromnym wpływem jazzu. Początkowo najbardziej rozwijała się na Kubie, w Portoryko i Nowym Jorku. Istnieje kilka stylów tego tańca i różnią się one między sobą krokiem podstawowym oraz sposobem prowadzenia partnerki, a także liczbą akrobatycznych ruchów i ogólnie całą geometrią. Salsa tańczona jest prawie w miejscu, to znaczy że tancerze nie przemieszczają się zbytnio po parkiecie.
Samba to narodowy taniec Brazylii, a więc najbardziej kojarzy się z karnawałem w Rio de Janerio. Uważa się, że do Ameryki przybyła razem z niewolnikami. Natomiast Europa poznała się na niej tak naprawdę dopiero po II wojnie światowej. W sambie mocno zaznacza się role kobiety i mężczyzny. Jest to taniec szybki i bogaty, ponieważ od tancerzy wymaga ruchów całego ciała. Dodatkowo akcentowane są ruchy bioder. Znaczenie ma oczywiście także muzykalność.
Modern dance zaczął rozwijać się w XX wieku, podczas gdy niektórzy tancerze zaczęli przeciwstawiać się baletowi i zaczęli uprawiać taniec dowolny ukazujący ich uczucia i emocje bez nacisku na technikę. Dziś styl ten określa się mianem Contemporary Dance lub Modern Jazz. Charakterystyczne są tutaj dynamiczne wyskoki i figury z izolacjami ciała. Jedną z ważniejszych cech jest zawieszanie ruchu, to znaczy balans między równowagą, a upadkiem oraz nagła zmiana pozycji, czy kierunku.
Rumba to kubański taniec ludowy w szybkim tempie, o nieregularnym podziale taktu. Mimo, że zasady tego tańca są proste, to oddanie jego charakteru wymaga wielu lat ciężkiej pracy. Rumba wymaga ogromnej precyzji, a im wolniejsza muzyka tym trudniej go poprawnie wykonać.
Jive narodził się na początku XX w. Prekursorem tego tańca był jitterbug, pełen elementów akrobatycznych. Wywoływał nie tylko euforię, ale także przerażenie. Z tego powodu Anglicy postanowili go trochę zmodyfikować i pozbawić wszelkich akrobacji. Współcześnie jive zawiera elementy jitterbug'a, swingu i rock'n'roll'a. Tancerze muszą być więc bardzo sprawni i posiadać dobrą kondycję.
Breakdance miał początek w dzielnicy Bronx, w Nowym Jorku. Tamtejsze gangi uprawiały bitwy uprockowe, które polegały na pokazywaniu różnych gestów pod adresem swojego przeciwnika. Przekształcił się on później w toprock, a następnie powstały kroki w parterze i skomplikowane figury. Breakdance to taniec wymagający dobrych predyspozycji fizycznych, a także kondycji i oczywiście poczucia rytmu. Tancerz zwany jest b-boy, natomiast tancerka to b-girl. W hip hopie panuje wolność ciała i umysłu. Postawa jest lekko przygarbiona i pracuje się nisko, na ugiętych nogach. Ruchy są płynne i luźne.
Obok słynnego już na całym świecie Break dance'u pojawił się Locking, Popping, Dancehall, Crumping i New Style Hip Hop. Ten ostatni wyróżnia się przede wszystkim nieograniczona ilością różnych ruchów oraz tym, że większość kroków tańczona jest u góry. Pierwsze takie choreografie powstały w Bronxie oraz Francji około lat 90. Powstał taniec, w którym można pokazać siebie i rozwinąć się dzięki wykorzystywaniu elementów z innych stylów. W końcu new style nie ma stałej bazy kroków.
Taniec weselny. Coraz bardziej popularne staje się show taneczne wykonywane na weselu przez parę młodą. Ciężko nazwać to pierwszym tańcem, jak dawniej, ponieważ to, co niektórzy wyprawiają na parkiecie zadziwia i oszałamia zgromadzonych gości. Najczęściej pierwsza połowa pokazu jest wolna, poświęcona na walc albo inny taniec towarzyski. Drugą natomiast charakteryzują szybkie, energiczne ruchy, czasem celowo wprowadzające elementy komiczne. Istnieją oczywiście szkoły tańca, w których można odpowiednio przygotować się do tego, co mamy zamiar pokazać na weselu. Jeżeli ktoś chce zaoszczędzić, możliwe jest oczywiście wymyślenie układu tanecznego samemu w domu. Najważniejsza jest dobra zabawa państwa młodych oraz zadowolenie i uśmiech na twarzach gości.
Taniec współczesny opiera się na idei baletu. Nacisk kładzie jednak na pokazanie emocji danego tancerza. Bowiem tańcząc można przekazać innym swoją historię, podzielić się smutkiem, bądź radością za pomocą tanecznych ruchów. W tym stylu główną role gra przede wszystkim grawitacja, oddech i ciężar ciała. Ci ciekawe, tutaj nie ma takich ograniczeń jak np. w balecie. Początki tańca współczesnego przypadają na przełom XIX i XX wieku jako odłam baletu, z tą jednak różnicą, że nie było oczywiście sztywnych reguł tańca klasycznego. Korzenie sięgają wprawdzie Europy, ale w 1930 roku opanował już USA. Taniec współczesny jest mieszanką różnych stylów, takich jak: modern dance, taniec nowoczesny, taniec jazzowy. Dopatrzeć się można także ruchów rodem z tańca towarzyskiego, a także akrobatyki. Nie da się jednak ukryć, że głównym źródłem jest balet, a więc takie elementy jak plié, grand plié, pique, fouetté występują często. Co ciekawe, we współczesnym stylu technika nie gra tak istotnej roli jak w klasycznym, ponieważ uczucia i emocje są na pierwszym miejscu. Widać tu bardzo wyraźnie, że każdy dobry tancerz powinien tez umieć grać. Taniec współczesny cały czas się rozwija. Aż trudno uwierzyć, że kiedyś zrzucenie baletek i wystąpienie boso było wielką sensacją, podczas gdy dzisiaj tańczy się w większym negliżu i nikogo to nie dziwi.
Dancehall to bardzo żywiołowy taniec, który działa na zmysły i budzi wszystkie żądze. Dużo w nim seksu i energii. Wywodzi się z Jamajki i stanowi odmianę klasycznego reggae, ale jest zdecydowanie szybszy. Staje się coraz bardziej popularny w naszym kraju, co da się zauważyć na dyskotekach. Porywa nas i zmusza do gorących ruchów. Na Jamajce rozpowszechniło się wyrażenie „Dancehall Queen” oznaczające po prostu kobiety, które tańczą najbardziej seksownie. Urządzane są również zawody, na które przyjeżdżają ludzie z całego świata.
Bachata to taniec pochodzący z Dominikany wyróżniający się niezwykłą zmysłowością. Z tego właśnie powodu popularny jest szczególnie wśród zakochanych. Nie każdy wie, że wymyślili go służący, którzy śpiewali piosenki do tej muzyki na koniec dnia. Muzyka płynęła ze zwykłych instrumentów, często nie będących muzycznymi. Brało się to, co było pod ręką. Teraz najczęściej używa się gitary elektrycznej. Bachatę tańczy się bardzo blisko, tułowia partnerów prawie przylegają do siebie. Mamy do czynienia z charakterystycznymi ruchami bioder i ciekawymi figurami. Sam krok podstawowy jest bardzo zmysłowy. Samo słowo bachata oznacza dobrą zabawę i imprezę, choć są tacy w niektórych częściach Dominikany, którzy twierdzą, że tym mianem określa się również śmieci.
Taniec brzucha jest coraz bardziej popularny w naszym kraju. Powstaje coraz więcej miejsc, gdzie można się go uczyć. Belly dance pochodzi z Afryki Północnej. Nie tańczy się go w parach, ponieważ cała magia bierze się z uwodzicielskich i seksownych ruchów tancerek. Ciekawe jest to, że taniec ten wykorzystuje elementy z baletu. Bardzo znany jest ruch bioder zwany shimmy polegający po prostu na drżeniu ciała.
Taniec orientalny jest pełen gracji i wdzięku. Charakterystyczne są tańce w kręgu, liniowe albo związane z odmianami religijnymi. Tani go ten uprawiają nie tylko kobiety ale również mężczyźni. Bardzo dużo jest rytmów i niełatwo się ich nauczyć. Najlepiej zacząć od słuchania muzyki orientu, a dopiero potem podjąć próby opanowania kroków.
Taniec klasyczny wywodzi się z tańców dworskich, kiedy to popularne były kombinacje kroków pochodzących z basse dance, pawany i menueta. Suknie kobiet były wtedy inne, to znaczy przede wszystkim dłuższe i cięższe przez co ruchy tancerki były ograniczone. Podskakiwali więc tylko mężczyźni. W okresie romantyzmu kobiety uprawiające balet nosiły baletki zwane pointami. Mogły dzięki nim wspinać się na czubki swoich palców.
Salsa po hiszpańsku oznacza sos albo smak, czy styl. Narodziła się w latach 1940-1970 z fuzji rytmów afrokubańskich i karaibskich. Była tez pod ogromnym wpływem jazzu. Początkowo najbardziej rozwijała się na Kubie, w Portoryko i Nowym Jorku. Istnieje kilka stylów tego tańca i różnią się one między sobą krokiem podstawowym oraz sposobem prowadzenia partnerki, a także liczbą akrobatycznych ruchów i ogólnie całą geometrią. Salsa tańczona jest prawie w miejscu, to znaczy że tancerze nie przemieszczają się zbytnio po parkiecie.
Samba to narodowy taniec Brazylii, a więc najbardziej kojarzy się z karnawałem w Rio de Janerio. Uważa się, że do Ameryki przybyła razem z niewolnikami. Natomiast Europa poznała się na niej tak naprawdę dopiero po II wojnie światowej. W sambie mocno zaznacza się role kobiety i mężczyzny. Jest to taniec szybki i bogaty, ponieważ od tancerzy wymaga ruchów całego ciała. Dodatkowo akcentowane są ruchy bioder. Znaczenie ma oczywiście także muzykalność.
Modern dance zaczął rozwijać się w XX wieku, podczas gdy niektórzy tancerze zaczęli przeciwstawiać się baletowi i zaczęli uprawiać taniec dowolny ukazujący ich uczucia i emocje bez nacisku na technikę. Dziś styl ten określa się mianem Contemporary Dance lub Modern Jazz. Charakterystyczne są tutaj dynamiczne wyskoki i figury z izolacjami ciała. Jedną z ważniejszych cech jest zawieszanie ruchu, to znaczy balans między równowagą, a upadkiem oraz nagła zmiana pozycji, czy kierunku.
Rumba to kubański taniec ludowy w szybkim tempie, o nieregularnym podziale taktu. Mimo, że zasady tego tańca są proste, to oddanie jego charakteru wymaga wielu lat ciężkiej pracy. Rumba wymaga ogromnej precyzji, a im wolniejsza muzyka tym trudniej go poprawnie wykonać.
Jive narodził się na początku XX w. Prekursorem tego tańca był jitterbug, pełen elementów akrobatycznych. Wywoływał nie tylko euforię, ale także przerażenie. Z tego powodu Anglicy postanowili go trochę zmodyfikować i pozbawić wszelkich akrobacji. Współcześnie jive zawiera elementy jitterbug'a, swingu i rock'n'roll'a. Tancerze muszą być więc bardzo sprawni i posiadać dobrą kondycję.
Breakdance miał początek w dzielnicy Bronx, w Nowym Jorku. Tamtejsze gangi uprawiały bitwy uprockowe, które polegały na pokazywaniu różnych gestów pod adresem swojego przeciwnika. Przekształcił się on później w toprock, a następnie powstały kroki w parterze i skomplikowane figury. Breakdance to taniec wymagający dobrych predyspozycji fizycznych, a także kondycji i oczywiście poczucia rytmu. Tancerz zwany jest b-boy, natomiast tancerka to b-girl. W hip hopie panuje wolność ciała i umysłu. Postawa jest lekko przygarbiona i pracuje się nisko, na ugiętych nogach. Ruchy są płynne i luźne.
Obok słynnego już na całym świecie Break dance'u pojawił się Locking, Popping, Dancehall, Crumping i New Style Hip Hop. Ten ostatni wyróżnia się przede wszystkim nieograniczona ilością różnych ruchów oraz tym, że większość kroków tańczona jest u góry. Pierwsze takie choreografie powstały w Bronxie oraz Francji około lat 90. Powstał taniec, w którym można pokazać siebie i rozwinąć się dzięki wykorzystywaniu elementów z innych stylów. W końcu new style nie ma stałej bazy kroków.
Taniec weselny. Coraz bardziej popularne staje się show taneczne wykonywane na weselu przez parę młodą. Ciężko nazwać to pierwszym tańcem, jak dawniej, ponieważ to, co niektórzy wyprawiają na parkiecie zadziwia i oszałamia zgromadzonych gości. Najczęściej pierwsza połowa pokazu jest wolna, poświęcona na walc albo inny taniec towarzyski. Drugą natomiast charakteryzują szybkie, energiczne ruchy, czasem celowo wprowadzające elementy komiczne. Istnieją oczywiście szkoły tańca, w których można odpowiednio przygotować się do tego, co mamy zamiar pokazać na weselu. Jeżeli ktoś chce zaoszczędzić, możliwe jest oczywiście wymyślenie układu tanecznego samemu w domu. Najważniejsza jest dobra zabawa państwa młodych oraz zadowolenie i uśmiech na twarzach gości.
